Po wykonaniu elektroniki zabrałem się do mozolnej pracy nad obudową, starając się aby moja wersja maksymalnie zbliżyła się wyglądem do projektu wieży stereo. W tym celu wykorzystałem profesjonalnie wykonaną obudowę ze ślepym C-ceownikiem z aluminium w którym ręcznie wykonałem otwory na wyświetlacz oraz 21 klawiszy. Udało mi się także dostać używane wtedy w krajowym sprzęcie komercyjnym plastikowe czarne wkładki okalające przyciski na pulpicie oraz srebrne pasujące do obudowy chromowane klawisze do przycisków Isostat. Postanowiłem też okrasić dość nudny zielony wygląd części wyświetlacza poprzez użycie czerwonych wyświetlaczy 7-segmentowych oraz nowoczesne jak na tamte czasy prostokątne diod LED które zdecydowanie ożywiły wygląd timera. Kalkomania posłużyła do wykonania niezbędnych napisów na płycie czołowej. 

Panel tylny. Dodałem ręczny wyłącznik głośnika alarmu. 

Szybko okazało się jednak że zaginęło mi ksero rysunku druku płytki głównej w otrzymane on pracownika Unitry w '87, a artykuł z czasopisma publikuje tylko rysunek montażowy. Trzeba było więc odtworzyć projekt PCB od nowa. Płytkę wyświetlacza czekała ta sama praca gdyż w ’87 zrezygnowałem z użycia wersji autorskiej i w zamian zaprojektowałem ją samodzielnie od podstaw po zmianie kształtu diod LED oraz użyciu podwójnych wyświetlaczy zamiast pojedynczych jak to było w oryginale.
Odtworzenie płyty głównej okazało się dość czasochłonne szczególnie gdyż nie miałem zamiaru rozbierać swojego jedyne działającego egzemplarza timera. Za podstawę do pracy więc posłużył mi rysunek montażowy z artykułu, który zaimportowałem do Corela a następnie musiałem przeskalować do skali 1:1 zanim przeniosłem go do edytora Atrium Designer (który na marginesie który używam od ponad 15 lat profesjonalnie projektując układy elektroniczne bez przerwanie od trzech dekad). Skalowanie zrobiłem w Corel Draw nanosząc obrazek na standardową siatkę 1/10 cala.

W efekcie z gotowego schematu powstała lista połączeń która załadowana do edytora PCB pozwoliła na szybkie i bezbłędne narysowanie ścieżek z dopasowaniem ich charakteru do oryginału, chociaż w wielu przepadkach nie było to konieczne. 

Na tym etapie natknąłem się na kilka podzespołów które okazały się obecnie nie do kupienia, np. triaki Tesli, archaiczne gniazda bezpieczników, przekaźnik Telpodu, o układach zegarkowych MCY1210 i MCY1211 nie wspominając. W przypadku traków postanowiłem zmienić Tesle na popularne elementy dostępne szeroko od wielu producentów. Wspólnym mianownikiem zamienników współczesnych triaków jest to ze bramka jest wyprowadzona na prawą końcówkę obudowy TO-220 a nie na środkową, jak to z nieznanych powodów zrobiła Tesla w KT207/600. Taka zmiana wymagała modyfikacji druku czyli zamiany końcówek 2 i 3 na płytce. Dzięki temu w replice będzie można użyć wielu dostępnych typów triaków np. serii BTA/BTB06. Ale nie będzie można już użyć oryginalnych KT207. Odradzam tu także wyginanie nóżek Tesli w celu obejścia tego problemu, elementy pracują pod napięciem sieci i taka zabawa może się kiepsko skończyć, szczególnie jeśli pogwałcimy odstęp między końcówkami triaka, co może doprowadzić do przeskoku iskry, uszkodzenia elementu a nawet ryzyka spowodowania pożaru. 

Wybrałem także pasujące do triaków małe radiatory pasujące do obudowy TO-220 które zastąpiły ręcznie gięte egzemplarze z mojego oryginału. Do wyboru są co najmniej 4 typy radiatora od różnych producentów także zakup nie powinien nastręczyć kłopotów. Szczegółowe modele radiatora podobnie jak i pozostałych elementów podaje w liście elementów w dalszej części niniejszego artykułu. 

W następnej kolejności zająłem się przekaźnikiem, gdzie oryginalnie użyto Mtwd6 krajowego Telpod. W roli zamiennika w replice pracuje Omron z bardzo popularnym footprintem , dzięki temu można go zastąpić wieloma podobnymi zamiennikami. Zastosowanie wersji z cewką 24V pozwala na eliminacje zbędnych strat mocy na rezystorze R7 który dzięki temu można zastąpić zworą. 

Pamiętam też że oryginalna płytka miała ograniczone możliwości podłączenia wszystkich elementów peryferyjnych takich jak gniazd sieciowych wyjściowych które montowane były poza nią na chassis lub  obudowie timera. W efekcie trzeba było połączyć niektóre gniazda, oprawkę bezpiecznika między sobą kawałkami izolowanego przewodu a nie poprzez PCB. Nowa replika płytki zachowuje możliwość na okablowanie peryferii tak jak to było w oryginale, ale też dla tych którzy cenią prostotę montażu i bezpieczeństwo przy pracy z elementami podłączanymi do sieci zasilającej. I tak, na nowej płytce drukowanej każde z gniazd sieciowych wyjściowych ma dwa dedykowane piny do podłączenia (a nie jeden). Dodatkowo zamiast pinów można wlutować typowy śrubowy konektor o rozstawie 5mm. Podobnie ma się podłączenie bezpiecznika B7 który polecam umieścić w dedykowanej oprawce montowanej na tylnej ściance timera; ta ma także dedykowane dwa piny na płytce. Wreszcie kabel sieciowy również ma dedykowane piny. Szczegółowy schemat połączeniowy miedzy płytką timera a peryferiami znajdzie się w dalszej części artykułu poniżej.  

Po wzięciu pod uwagę wszystkich powyższych usprawnień powstała finalna wersja płytki głównej timera która nie odbiega znacznie wyglądem od oryginału a przynajmniej na pierwszy rzut oka. Dołożyłem starań żeby wszystkie elementy pozostały na swoich miejscach oraz aby rozkład ścieżek zachował nie tylko wygląd jak w oryginale ale przede wszystkim spełniał wymagania układu elektronicznego gwarantując długą i niezawodną pracę całego urządzenia. 

Wizualizacja zmontowanej płytki drukowanej timera. 

Przy tej okazji postanowiłem rozwiązać problem klawiatury w której oryginalnie użyłem dostępnych wtedy przełączników Isostat. Tym razem postanowiłem pójść za radą autorów publikacji z i użyć wygodnych i przyjemnych w użyciu przełączników chwilowych. Pozwoliły one na znaczne uproszczenie montażu całego urządzenia eliminując kable i zwory do połączenia sekcji Isostat z płytką główną timera.

Można oczywiście zrezygnować ze złącz "goldpin" i połączyć obie sekcje za pomocą kabelków, dopasowując odległość i wysokość płytki wyświetlacza/klawiatury od płytki głównej timera. 

Poniżej przedstawiam wizualizację kompletnie zmontowanego zestawu bez elementów peryferyjnych montowanych na tylnej ściance. Całość można zamontować w dowolnej obudowie a nawet pokusić się o instalację w przezroczystym "akwarium" z pleksiglasu, co pozwoli na ekspozycję wnętrza konstrukcji, szczególnie jeśli zostanie ładnie i schludnie zmontowana.